آمد رَمَضان و عید با ماست قُفل آمد و آن کلید با ماست
بَربَست دَهان و دیده بُگشاد وان نور که دیده دید با ماست
آمد رَمَضـــان به خِدمَتِ دل وان کس که دل آفرید با ماست
در روزه اگر پَدید شُد رنج گنجِ دلِ ناپدید با ماست
کردیم زِ روزه جان و دل پاک هرچند تَنِ پَلید با ماست
روزه به زبانِ حال گوید: کم شو که همه مَزید با ماست
چون هست صَلاح دین دَرین جمع
مَنصور و اَبایَزید با ماست
مولانا ( دیوان کبیر )
